Janneman de Lapsjesslang

29/04 Pijnlijke vingers

Vandaag werkte ik de handpop af die ik dit weekend begon te maken. Zijn naam is geworden: Janneman de Lapjesslang.
Ook maakte ik nog 5 vingerpopjes (we hadden toch nog stof over).
Omdat ik nog maar weinig met naald en draad had gewerkt, was het wel even wennen. Het gebeurde vaak dat ik met de naald in mijn vinger prikte, oeps! 

Laurine werkte vandaag haar verhaal af, waarvan ze meteen het eerste deel in de klas mocht voorlezen. Het is een origineel verhaal waarin enkele monumenten/plaatsen uit België bij worden betrokken. Dat gecombineerd met een schattenjacht zorgt voor een spannend verhaal! 

We kregen vandaag ook hulp van Marc, die door de regen het eerste lesuur geen gym kon geven. Hij verstevigde het dak van ons muzohuisje en hielp nog mee met enkele andere dingen.

Janneman de Lapjesslang en ik, diep verzonken in een gesprek met elkaar.

Enkele tekeningen van Laurine bij haar verhaal

Samenwerking:

Stap 1: potje smeerkaas opeten
(vooral ik)
Stap 2: potje versieren
(Marc)
Stap 3: Dekseltje versieren
(Laurine)
Stap 4: zinnen in het doosje stoppen
( In uitvoering)


- K -

Justin de schildpad

27/04 Souvenirs en een etentje

Gisteren was het de ideale dag om te gaan winkelen. We gingen op zoek naar enkele spullen die we nog nodig hadden voor onze school (bijvoorbeeld stof om een handpop van te maken). Ook maakten we tijd om enkele souvenirs te kopen. Het was een productieve dag en ik heb bijna alle nodige souvenirs gevonden :) .

's Avonds werden we verwacht bij juf Grachel voor een etentje. Toen we daar aankwamen, werden we goed ontvangen door haar tante op het terras. Zij bood ons meteen Surinaamse chips en sap aan. Ook vertelde zij over waarom ze naar Nederland is verhuisd en wat ze daar nu doet. Momenteel is ze in Suriname om haar familie te bezoeken en om voor een goed doel te werken. Ze deelt onder andere voedselpakketten uit voor bejaarden.
Toen juf Grachel samen met haar zoontje arriveerde, groette ze ons hartelijk.
We mochten naar binnen en genoten van het voorgerecht: een heerlijke tas okersoep. Het was heel nieuw voor mij en het smaakte enorm. De soep was op basis van verschillende groenten en vis.
Daarna kregen we het hoofdgerecht: een soort van rijst met vis geserveerd met sla, tomaten en pompelmoes. Echt heel lekker. Ook werden we verwend met een heerlijk dessert; vanille-ijs met amandelschilfertjes en pompelmoesstukjes.

Tussendoor hebben we heel wat gepraat over van alles en nog wat!
Ook liet juf Grachel haar tuin zien en gaf ze kort wat uitleg over enkele planten. Toen ze plots twee schildpadden tevoorschijn toverde, was ik aangenaam verrast. Echt leuk om die beestjes van zo dicht te zien. Wel zijn het erg zware dieren! Één van de schilpadden luistert naar da naam 'Justin'. Het zoontje van juf Grachel speelt er vaak mee en sleepte de schilpadden van hier naar daar.
Uiteindelijk was het tijd om naar huis te gaan. We kregen nog was citroengras en enkele vruchten mee en stapten in de taxi. Het was een zalige dag!

Gezellig aan tafel

Mmm...

Het zoontje van juf Grachel liet ons zijn groot talent zien: dansen.

De schildpadden van juf Grachel, links zie je 'Justin'.

28/04 We gaan naar het fort!

Vandaag bezochten we eindelijk Fort Zeelandia. We hadden net de eerste rondleiding gemist, dus gingen we op het terras iets drinken in afwachting van de tweede tour. We kregen erg veel uitleg over het fort en leerden nog wat bij over de geschiedenis van Suriname.
Vroeger was het echt één van de belangrijkste plaatsen. Als mensen uit het binnenland de stad bezochten, zeiden ze 'we gaan naar het fort'. Nu nog zegt men het bij wijze van spreken in het Sranan.

Onze gids vertelde over de kolonie, de slaven en de straffen die de slaven kregen. Sommige straffen waren echt gruwelijk. Hij vertelde over de Spaanse bok.  
Klik hier om meer te weten te komen over deze gruwelijke wijze van straffen. 

Op deze binnenplaats werden de slaven gestraft.

 We zagen ook drie van de vijf bastions (de twee binnenlandse zijn er niet meer) en we namen een kijkje in enkele oude cellen van het fort.

Één van de kanonnen staat nog steeds paraat op één van de bastions.

Er was ook een kamer waar je amper licht en lucht kreeg en waar de 'zware' gevangenen hun straf kregen. Officieel mocht men er maar 6 dagen blijven, maar daar werd een uitzondering voor gemaakt. In 1832 was er een grote brand in Paramaribo, aangestoken door enkele slaven in opstand. Het was bedoeld als afleidingsmanoeuvre zodat de slaven wapens en voedsel konden stelen uit de stad. Een maand later werden enkelen van hen opgepakt en ter dood veroordeeld. Cojo, Mentor en Present moesten maar liefst 6 maand in de slecht verluchte kamer blijven! Later werden ze levend verbrand.

Na de rondleiding, kregen we nog even de tijd om het fort te verkennen. Er was een tentoonstelling aan de gang over de tijd voor Columbus. We zagen verschillende aardewerken van de inheemsen. Ook werden er speren en verentooien tentoongesteld.

Rarara - wie is het mannetje?

Na deze boeiende, maar ook vreselijke geschiedenisles gingen we naar huis. Ik stopte nog even bij de shop van het museum en kocht een leuk kinderboekje over het fort (Jack en Mia: De schat van Fort Zeelandia).

Alweer was het een leerrijke ervaring!

- K -

Annemieke op de fiets

25/04 Bouwen aan een huis(je)

Ons muzohuisje krijgt steeds meer en meer vorm. De buitenkant is zo goed als klaar en wat er in moet komen is bijna allemaal gemaakt.
We hebben deze dag dan ook goed kunnen doorwerken, want we moesten geen lessen geven.
Nog op ons lijstje: printen! 

 

De beeldaspecten-pizza: een creatie van Laurine

26/04 Ambiance in de taxi
Vandaag regende het zo hard dat we er met de fiets niet door konden. Ook de meeste taxi's wouden niet rijden 'De straten staan onder water, ik rijd niet!'.
Toch vonden we dankzij onze huisgenoten Rosalie en Lindsey uiteindelijk een taxi. Helaas had de man vandaag heel wat pech: file, verkeerd gereden en de benzine was bijna op dus moest hij ook nog eens eerst gaan tanken. We waren 5 minuten te laat op onze school en met al die ongemakken wou hij niet dat we betaalden. Het werd dus een geluk bij een ongeluk.
In de taxi hoorden we heel wat grappige dingen op de Surinaamse radio. Het onderwerp: Annemieke op de fiets. Dit ging over de vele stagiaires met hun verse muggenbulten op hun benen die door de stad fietsen. Bij dit onderwerp natuurlijk ook een vraag voor de luisteraars: De Nederlandse stagiaires jagen op mannen, waar of niet?' Laurine en ik bekeken daarstraks de site, gelukkig is 85 % het niet eens met de stelling. We kunnen dus met een gerust hart verder blijven fietsen in de stad. :)



Druk in de weer
Eenmaal op school aangekomen, vlogen Laurine en ik er direct in. Gelukkig was het voor de directeur geen probleem dat we wat later waren, hij begreep de omstandigheden met het slechte weer (heel wat kinderen waren ook te laat door de helse regenbuien).
Vandaag namen we voor de verandering onze laptop mee. We typten bewegingstussendoortjes, activiteiten voor bewegingsexpressie, muzische evaluatievormen en nog veel meer uit. Ook maakte ik vandaag nog maskertjes voor het deel 'drama' in ons muzohuisje.

Mmm... 
Een paar dagen geleden opende er een eetkraampje op school. Je kan er bami, nasi, een broodje kip of lever en nog veel meer kopen. En dit alles voor erg schappelijke prijzen (het duurste is SRD 3, dat is nog geen euro!).  Vandaag kochten we een Surinaamse specialiteit met rijst (en iets heel pikants) en aten we het op tijdens de tweede pauze. Het heeft enorm gesmaakt en we konden weer verder aan de slag met ons muzohuisje.

Toen de schooldag ten einde kwam, was het een zoektocht naar een taxi die ons terug naar de Stoelmanstraat kon brengen. Uiteindelijk vonden we er één aan een taxibedrijf in de buurt van de school. Het was een erg vriendelijke man die ons zonder problemen naar huis bracht. Toen we wilden betalen, vroeg hij ons wat we normaal betalen voor een taxi. Wij vertelden de prijs en de man zei 'Wel, dan mag u hetzelfde betalen'. Erg fijn om zo'n eerlijke man tegen te komen!

Nu ga ik afsluiten, want er staat een etentje op de planning met enkele medestudenten (onder andere onze mede KAHO-gangers van secundair).

- K -

De Belganese kip

24/04 Les over België - deel 2

Vandaag gaven Laurine en ik terug les over België in het vijfde leerjaar (A en B). Deze keer verwerkten we de informatie van de vorige les op een beeldende manier. 

Gekke standbeelden
Als instap gingen enkele leerlingen per twee staan. De ene was standbeeld, de andere beeldhouwer. De beeldhouwer mocht zijn standbeeld zo maken als hij dat zelf wilde. We zagen enkele gekke, statische en vrolijke beelden!

Dan herhaalden we kort wat de leerlingen nog wisten over België. Manneken pis, 'die negen ballen', frietjes .... en ook de naam van één van onze bieren: Duvel zaten nog vers in het geheugen.

Daarna was het tijd voor de opdracht:: Als jij een standbeeld in België zou mogen plaatsen, wat zou dat dan zijn?
Sommigen probeerden manneken pis of andere bestaande beelden te tekenen, anderen plaatsten een pakje friet op een sokkel en maakten er een zo standbeeld van.
De leerlingen tekende typisch Belgische dieren, bieren, kleren, voedsel, vervoersmiddelen (trein, bus ...) en toverden deze dingen om tot ware standbeelden. Het ene standbeeld al wat gekker dan het andere. 

Hier enkele voorbeelden:

creatieve duif

Miniatuur standbeelden - onderaan de 'Belganese kip'

 

Het populairste onderwerp van vandaag: Duvel

 - K-

Aapjes en tante Erna

Vorig weekend gingen we terug de jungle in. Deze keer niet zo diep in het binnenland, maar toch groen genoeg voor dat oerwoudgevoel!
De bestemming: Brownsberg

Ston Eiland
Zaterdag vertrokken we vroeg in de ochtend aan 't Vat. Daar werden we opgewacht door onze gids, de buschauffeur en onze kokkin.
De eerste dag spendeerden we het grootste deel van de tijd op Ston Eiland. Een prachtig schiereiland aan het stuwmeer (Brokopondomeer).

Apenfestival 
In de vooravond kwamen we aan op Brownsberg. Daar werden we verrast door de brulapen die ons een gratis concert gaven (luid dat ze kunnen zijn!). Ook maakten we die avond nog een kleine boswandeling. We zagen (en hoorden) apen en kikkers. Daarna kregen we een heerlijke maaltijd en kropen we in ons bedje. Dit bevond zich in een huisje op de top van Brownsberg, met een prachtig uitzicht!

Leo en Irene
Op zondag kregen we een heerlijk ontbijt om de dag mee te starten. Daarna gingen we de jungle in. Op naar de Irene- en Leo-watervallen! De tocht was behoorlijk zwaar. Het weer was warm en vochtig en de hellingen waren steil. Toch hebben we genoten van deze wandeling. We zagen weer verschillende aapjes en kregen van onze gids uitleg over allerlei planten, bomen en dieren. We kwamen te weten wat de inheemsen vroeger maakten (en nog steeds maken) van de verschillende vruchten, houtsoorten, bladeren ... Hij liet ons zien van welke vrucht men vroeger de indianenpijp maakte en vertelde ons welke palmbladeren de inheemse vrouwen gebruikten om hun 'tante Erna' te bedekken. Door de boeiende manier van vertellen en de woordkeuze van de man, werd het een leerrijke en plezante trip.

De momenten in Brownsberg en de mooie uitzichten zal ik nooit vergeten, het zijn herinneringen voor altijd!
Ik ga er voor de rest geen woorden aan vuil maken, kijk mee naar dit kort fotoverslag:



- K -

Bling Bling

22/04 Coolste les ooit!
Vandaag mocht ik bijna de hele dag in 5B staan. Ik had vorige week mijn opdrachten gekregen. Toen ik zag dat ik over goudmijnen les mocht geven, was ik aangenaam verrast. Echt een heel leuk thema! Het is een thema dat tot de verbeelding spreekt en hier erg toepasselijk is in Suriname. Ook bij de leerlingen spreekt dit 'Bling Bling' - metaal erg aan. 
Voor de rest gaf ik ook nog enkele rekenlesjes en een leesles. 

Weerwolven
Deze namiddag waren we weer paraat in de naschoolse opvang. De leerkracht die normaal bij de vierde klas zou staan, was afwezig dus namen wij die klas voor onze rekening. In totaal waren er een tiental kinderen. Nadat ze hun les hadden geleerd, schreven we enkele raadsels op bord. Toen onze inspiratie op was, schreven de leerlingen zelf enkele raadseltjes.
Daarna speelden we spelletjes: uno en weerwolven. Weerwolven is geen eenvoudig spel, maar toch waren de leerlingen er snel mee weg. We speelden het zelfs vier keer!

- K -

Petunia - beige

19/04 Het muzobeest

Een 'beetje' Petunia - beige

Vandaag waren we op Petunia om onze muzobox verder uit te werken. We gaven onder andere vorm aan de doos: de muzobox wordt een muzohuis! 
Na de lange zoektocht naar een geschikte kartonnen doos, begonnen we vol goede moed aan het op maat snijden van de doos en het uitsnijden van raampjes. Dan nog verven! Maar ... welke kleur?
We hadden niet erg veel keuze, dus gingen we toch eens bij juf Grachel langs. Zij was vandaag onze redder in nood, want zij had net voor de vakantie haar klas geschilderd. Er was nog verf over en we mochten deze zeker gebruiken. Bij deze hebben we een muzohuisje dat bij de school past: ik noem de kleur 'Petunia - beige'.


Geconcentreerd aan het werk:

 
 










Inhoud
Met Laurine had ik al heel wat brainstormsessies achter de rug over de inhoud van ons muzohuis. Alle ideeën zijn klaar, nu de uitwerking nog! Vandaag maakten we al enkele muzische evaluatievormen: evalueren met kleuren, met smileys en Laurine werkt aan een 'pizza' die uit verschillende beeldaspecten zal bestaan.
Ook maakte ik vandaag het Muzobeest: een beestje in de vorm van een draaischijf dat hapt naar het muzisch deeldomein waar je aan wil werken.

Welk gevoel heb jij bij onze ideeën?

Muzische deeldomeinen in Petunia: 
Bij ons zijn de drie grote delen van muzo: beeld, beweging en muziek. In Suriname is het een beetje anders. De tekenjuf op school vertelde ons graag welke domeinen zij hanteren:
- Beeldende vorming
- Muziek
- Drama
Normaal zou er van elk domein een vakleerkracht moeten zijn op de school. Momenteel is er enkel iemand voor beeldende vorming (hier ook handenarbeid genoemd). Drama en muziek worden niet vaak gegeven, hopelijk bieden we met ons muzohuisje voldoende inspiratie en tips voor leerkrachten om deze domeinen toch niet te vergeten. 

- K -

Waarom blijf je niet in Suriname?

18/04 De sloebers van 5B

Vandaag observeerde ik in het vijfde leerjaar. Aangezien ik er al enkele weken stage had gelopen, kende ik de leerlingen (en mijn mentor) nog erg goed. Tijdens de lessen door, kwamen leerlingen die iets niet begrepen bij mij om extra uitleg. Ze hadden ook les van de tekenjuf vandaag, bij haar waren ze redelijk druk en het duurde lang voor ze stil waren. 
Net zoals in het vierde, moesten de leerlingen van het vijfde leerjaar ook een tekening maken over de vakantie. De tekenjuf begon zelf eerst met te vertellen wat zij had gedaan in de paasvakantie.
Zo was ze met een bus tot in het binnenland geweest. Het laatste deel van de weg was niet verhard en de bus schudde heen en weer. Ook was er een dikke vrouw die haar bosten moest ondersteunen omdat ze de hele tijd op en neer gingen .... Uiteraard konden de leerlingen na dit verhaal zich niet inhouden van lachen. En dan noemt zij die leerlingen sloebers ...

Met mijn mentor van 5B heb ik een goede band. We praten samen over didactisch materiaal dat ik kan maken of we verwoorden hoe zij zelf aan iets kan beginnen.
Na een tijdje vroeg ze: Waarom blijf je niet in Suriname? En ze nodigde mij uit om eens bij haar langs te komen op 27/04. Laurine en Marc mag ik zeker meenemen en mijn mentor heeft dan net haar tante uit Nederland op bezoek. Het lijkt haar leuk dat we met z'n allen wat kunnen bijkletsen.  
Ik kijk er alvast naar uit, al zal ik haar toch moeten teleurstellen en op 13 mei het vliegtuig terug richting België moeten nemen. 

- K -

34 enthousiaste leerlingen

17/04 Chaos in de mediatheek

Vandaag gaf ik weer les in het vierde leerjaar.Tijdens een taallesje waren de leerlingen erg enthousiast en werkten ze goed mee. Ik moest wel een half uurtje vroeger stoppen, omdat de leerlingen naar de mediatheek moesten. Daar werden ze opgevangen door de bib-juf. De leerlingen waren erg druk, er werden zelfs enkelen naar buiten gestuurd.
Het laatste lesuur kwam de tekenjuf. De opdracht van vandaag: teken wat je in de vakantie hebt gedaan.

1 l = 10 dl

In de namiddag was het tijd voor nog wat schoolwerk. Op vraag van mijn mentor maakte ik een poster met een kan van 1 l en een glas van 1 dl.

Daaronder moest komen: 1 l = 10 dl

De juf van het vijfde zei dat ik er voor haar ook meteen één mocht maken. 2 x waterkannen tekenen dus :)

Voor de rest overliep ik samen met Laurine alles voor onze muzobox en bekeek ik wat er nog moet gebeuren voor mijn projecten.


- K -

De boer die dokter werd

16/04 Een goed gevuld lesdagje!

Vandaag heb ik een hele dag les mogen geven. Normaal zou ik lesgeven tot de tweede pauze. Na de tweede pauze, mocht ik van mijn mentor nog een geïmproviseerde lees- en rekenles geven.
Het leeslesje was erg leuk! 'De boer die dokter werd' was een kort tekstje dat gemakkelijk te begrijpen was. De bespreking ging dan ook erg vlot en de vragen bij de tekst losten ze zonder problemen op.

Ik maakte enkele tekeningen bij mijn lesjes van vandaag. Ik nam er nu vlug een foto van, want mijn mentor zou ze graag bijhouden.

Winkeltje
Ik moest een rekenles geven met vraagstukken die bijna allemaal over winkels gingen.
Als inleiding 'speelden' we winkeltje. Ik hing enkele prenten van groenten en fruit omhoog met daarbij de prijzen. Leerlingen mochten in de winkel iets kopen. Soms mochten ze zelf kiezen en soms gaf ik ze een vast bedrag. Bijvoorbeeld: wat kun je allemaal kopen met SRD 2?




'Ons milieu' - aardrijkskunde
Bij aardrijkskunde behandelde ik het thema 'Ons milieu'. We hadden het onder andere over Cultuurgebied (er zijn dingen veranderd door de mens) en natuurgebied (er is niets veranderd door de mens).
Samen met de hele klas, schreven we allerlei begrippen bij de juiste prent.

-> Mens (staat voor cultuurgebied)

Bomen (staat voor natuurgebied) <-

- K -

De todo's en de slang

15/04 Back to school

Vandaag voor het eerst terug naar school geweest. De vakantie, die bijna drie weken duurde, is ten einde gekomen. Ik observeerde vandaag terug in 4A, de klas waar ik vlak voor de vakantie ook al stage bij liep.
De leerlingen vlogen er meteen in met rekenen en taal. 
Na de tweede pauze mocht ik een leeslesje geven (weer helemaal onverwachts). Gelukkig was het een klein versje over todo's (padden) en een slang. Na eerst het versje te bespreken, konden de leerlingen in groepjes elk één strofe leren. Later mochten enkele leerlingen hun stukje opzeggen. 

Vandaag heb ik ook eens foto's genomen van enkele boeken op school. 
Er zijn nieuwe boeken op school, maar ook veel oude exemplaren.
Vaak wordt een nieuwe druk gepubliceerd, maar de inhoud van de boeken blijft meestal hetzelfde. Daardoor hebben sommige kinderen het geluk om nieuwe boeken te mogen lenen, anderen moeten het doen met boeken die met moeite nog aan elkaar hangen. 

Taal: 
Taal voor jou!

Rekenen: 
 Rekenen 4, werkboek 2

Aardrijkskunde: 
Verken de wereld van dichtbij.  








Armworstelen met het vijfde leerjaar
Na de schooluren, bleven we in de naschoolse opvang. Deze keer hielden we toezicht in het vijfde leerjaar. Omdat het de eerste dag na de vakantie was, hadden de leerlingen niet veel huiswerk. We konden dus al snel spelletjes spelen met het klasje. We deden onder andere een paar klapspelletjes. Om de winnaar te bepalen, werd er steeds tussen de laatste twee een wedstrijdje armworstelen gehouden. Wonder boven wonder heb ik die wedstrijdjes van iedereen gewonnen. 
  
Bij Stephen op bezoek
Toen we net van school kwamen, werden we opgebeld. Het was Stephen, de persoon waarmee we op trip zijn geweest. Hij had goed nieuws voor ons. De senioren die met ons mee waren op trip, willen ons sponsoren. We kregen van hen een bedrag waarmee we (duurzame) materialen kunnen kopen voor onze school. Wat we er precies mee zullen doen, kunnen jullie binnenkort lezen.
Graag willen we ook via onze blog iedereen bedanken die mee was op trip en ons de kansen heeft gegeven om iets te kopen voor onze school.   
En natuurlijk een dikke merci aan Stephen, die ons goed heeft ontvangen en ons het geld heeft overgedragen!

- K -

Surinaams gelach

Gisteren gingen we voor de tweede keer in Paramaribo naar de cinema. Aangezien het dinsdag was (en dus halve prijs!), was het ontzettend druk. Toen we aankwamen waren bijna alle films al uitverkocht. Uiteindelijk hadden we nog de keuze tussen twee films en werd het uiteindelijk de komedie 'Identity Thief'.
De humor in de film was behoorlijk plat, maar door de sfeer in de zaal werd het een hilarische avond.
Bij het minste wat er gebeurde, gierden de Surinamers het uit van het lachen. Ook wanneer het spannend werd en een slang in het beeld kwam, gilden de mensen alsof hun eigen leven in gevaar was.
Zo'n sfeer heb ik in de Belgische cinema's nog nooit meegemaakt!

Hier alvast een trailer van de film:


- K -

Vier dolle dagen!

Op trip hadden we ons via Stephen (de man die de vierdaagse in de jungle organiseerde) ingeschreven voor de vierdaagse wandeltocht door Paramaribo. Bovendien hadden we bijna elke dag ook nog eens een feestje. Gelukkig begon de tocht telkens maar rond 16 uur, waardoor we overdag nog wat voor school konden werken.
Hier een kort verslag:

Dag 1: We zetten ons beste beentje voor! 12km 

De eerste dag van de wandeltocht ging erg vlot. Er was enorm veel spektakel! Er liepen zo'n vijftien juniorengroepen mee, die piekfijn waren uitgedost. Toch vielen vooral de seniorengroepen op in de grote mensenmassa. Van politieke partijen tot sportclubs en merken van frisdrank en bier ... allen hadden ze een groep die met veel muziek, gedans en prachtige kostuums de stad in trokken. Op het einde mochten wij, de individuele lopers, vertrekken. We liepen zo vlot dat we aan het einde van de toch alle 78 seniorengroepen hadden ingehaald. Na afloop werden we getrakteerd op een ijsje van de hoofdsponsor van de vierdaagse: Fernandes.

Een juniorengroep die, op slippers!, de tocht liep.

Elk jaar komen de inwoners van Paramaribo en omstreken kijken naar de wandelmars

Later op de avond gingen we naar het feestje van Lynn, een stagiaire die bij onze huisgenoten op de stageschool staat. Het werd en gezellige avond en we leerden enkele nieuwe mensen kennen. Twee Nederlanders en een Surinamer die John noemt (maar het wordt uitgesproken als Sjon).

Dag 2: Vertraging

Omdat we de vorige dag pas om half 6 mochten vertrekken, besloten we om deze keer tegen kwart voor 5 naar de vertrekplaats van de tocht te gaan. Toen we er waren, bleek dat de laatste groep voor ons al 40 minuten geleden was vertrokken. Even was er twijfel of we nog mochten deelnemen aan de tocht, maar uiteindelijk mochten we toch vertrekken. Deze keer stapten we zo'n 13 km. Zelfs met onze 40 minuten vertraging, eindigden we bij de eerste groepen. 

 

's Avonds bleek er alweer een feestje te zijn. Samen met enkele andere stagiaires, gingen we met een feestbus op pad om later ook verder te feesten. Helena en ik raakten deze avond aan de praat met iemand uit Guyana en we spraken kort met enkele Surinamers die zij kent van de kunstacademie.

Dag 3: Pauze

Vandaag liepen we niet mee met de tocht. Dit had alles te maken met Juf Saskia van onze stageschool. Zij was jarig en had ons al voor de paasvakantie uitgenodigd voor haar feestje. Het werd een gezellige avond. We leerden de familie en vrienden van juf Saskia kennen en hadden zeker geen honger toen we naar huis gingen. We aten de hele avond door. Toen de hoofdmaaltijd op was, ging ze nog rond met taart, hapjes en later op de avond zette ze nog een zakje chips op tafel.

Dag 4: Finish in zicht

De laatste dag van de vierdaagse, de finish is in zicht. We genoten van de laatste wandelmars door de stad en na 11 km was de tocht aan zijn einde gekomen. We passeerden onder andere in de straat waar ons huisje staat en Laurine en ik liepen zelfs zo vlot de tocht, dat we de andere stagiaires een eindje achter ons lieten. Op het einde werden we zoals altijd getrakteerd op een fruitig ijsje van Fernandes, heerlijk!

- K -

50 tinten groen

Het was even stil op mijn blog, dat had alles te maken met een vierdaags tripje naar het binnenland.
Het werd een geweldige ervaring en ik heb nog nooit in mijn leven zoveel natuur gezien. Hier een kort overzicht per dag:

29/03 The end of the road 
Het was al vroeg dag. Om 7u20 namen we de taxi naar Oxygen Resort, de plaats waar onze bus zou vertrekken. We waren verrast toen we de bus opstapten samen met 12 senioren. Later stapten ook nog 5 andere stagiaires op (we waren dus niet de enige 'jonge' mensen).
Met z'n 20 zaten we 3 uur op de bus op een weg die in het niets leek te verdwenen. Dat bleek ook zo te zijn! In Atjoni stopt plots de weg en kom je uit op de Surinamerivier. Daar stapten we in een bootje en vaarden we 40 minuten tot in Isadou.
Isadou was het eiland waar we 4 dagen zouden overnachten. We sliepen in hutten aan het water en hadden een prachtig uitzicht!
Als snel zaten we in het water. Niet om te zwemmen, maar om te genieten van één groot bubbelbad: de rivier met z'n stroomversnellingen. Na de lunch (die pas om 16u was!) vaarden we naar Jaw Jaw. Dit is een Marrondorpje dat recht tegenover ons eilandje lag. Het is ontstaan toen vroeger de slaven vluchtten van de plantages en zich ergens vestigden. Nu wonen er al bij al zo'n 480 mensen. Gezinnen wonen er in hutten. Sommige hutten met gedroogde bladeren als dakbedekking, anderen al 'gemoderniseerd' met golfplaten.

Uitzicht uit onze slaaphut

Toen we met een gids door het dorpje trokken, sloten zich telkens meer en meer kinderen bij ons aan. Ze vonden het een waar spektakel om blanken te zien en waren diep onder de indruk van onze blonde haren (die ze telkens wouden aanraken).
Toen de dag ten einde kwam, gingen we onze eerste nacht tegemoet in de jungle. Heel veilig voelde ik me niet aangezien er eerder op de dag in één van de kamers naast ons een vogelspin gespot was. Gelukkig bleef het licht branden ('tegen de vleermuizen', zei de eigenaar van het resort).

30/03 SAAMAKA MUSEUM en kaaimannen 

Na een tamelijk goede nacht in de jungle en een heel lekker ontbijt, vertrokken we met de boot naar Pikin Slee. De boottocht duurde anderhalf uur. Pinkin Slee is een dorpje van de Rastagemeenschap en staat bekend om de prachtige houtsnijwerken. Er was in het dorp zelfs een heel museum opgericht met prachtige houten beelden. Ook kon je er wat bijleren over de geschiedenis van Pikin Slee.
Ook in het dorpje zelf was veel te beleven. We zagen vrouwen pindanoten van de planten halen, kleren wassen in de rivier, we zagen een kind met haar babyzusje in de hand ... en veel meer.  
Ook hier zwommen we in de rivier (waar we dezelfde avond nog kaaimannen spotten).
Toen we terug in Isadou aankwamen, kregen we weer een heerlijke maaltijd. Tegen een uur of tien (als het al donker was) gingen we op kaaimannentocht. Met zaklampen schenen de gidsen naar de mogelijke kaaimannen. Helaas zagen we maar twee exemplaren op de hele tocht. Toch was zo'n nachtelijk boottochtje in de jungle de moeite waard! Je hoort verschillende mysterieuze junglegeluiden, prachtig om  mee te maken.

31/03 Een avontuurlijk Pasen! 
Deze dag hadden we de kans om de Paasviering op Jaw Jaw mee te maken. Jaw Jaw is een Christendorp en heeft dus een eigen kerk. De viering is in het Saramaccaans en vrouwen zitten aan de linkerkant van de kerk, mannen aan de rechterkant.
We werden verwelkomd en speciaal voor ons werd soms een zin in het Nederlands gezegd. Ook de meeste liedjes die we zongen waren in het Nederlands. 
Je zou denken dat we niet veel konden verstaan, maar dat viel nog mee. Het Saramaccaans dat in Jaw Jaw gesproken wordt, is namelijk een mengeling van Nederlands, Engels, Frans, Portugees, Afrikaans .... . Sommige dingen kun je begrijpen, ook de namen van de Bijbelse personages zijn in het Nederlands. Daardoor weet je welk Bijbels verhaal wordt voorgelezen.
Op het einde van de viering werden nog enkele mededelingen gedaan in het Saramaccaans. Één van de mededelingen was om de kinderen bang te maken voor de jungle. Dit wordt vaak gedaan om nieuwsgierige kinderen in het dorp te houden. De jungle schuilt vol gevaren, vooral 's nachts. De gevaarlijke dieren, zoals slangen, zijn de dieren die je niet hoort. Daarom wordt tegen de kinderen verteld dat als je bepaalde geluiden hoort (vaak zijn het vogels of fluitkevers), je niet in de jungle mag komen. Ze worden bijna elke dag door verhalen bang gemaakt.
De tweede mededeling was dat de blanke mensen spelletjes gingen spelen met de kinderen. Met een veertigtal kinderen deden we kringspelletjes, voetbal, klapspelletjes en nog veel meer. Ik had ook wat schmink meegenomen. De meeste kinderen wilden een vlinder op de arm of in het gezicht. na een tijd stond een hele wachtrij bij mij en moest ik beroep doen op enkele medestagiaires om me te helpen met schminken. De kinderen hadden zo'n goede tijd, dat ze zelfs huilden toen ze naar huis moesten van hun ouders. 
Toen we dan terug kwamen op Isadou gingen we, rarara, terug zwemmen in de rivier. Deze keer klommen we op een paar rotsen aan de overkant. Het was niet eenvoudig om er te geraken wegens de stroomversnellingen die je alle kanten uitduwden. Toch geraakten we er, al ging het klimmen bij mij en Laurine iets minder vlot dan bij de jongens. Toch zijn we fier dat we de top bereikt hadden zonder hulp! Bij het terug naar beneden gaan, hebben we wel één keer om hulp moeten vragen.
De tijd ging zo snel, de laatste avond brak al aan. We kregen van de Surinaamse kookploeg die elke dag voor ons had gekookt, een heerlijke maaltijd. Met een beetje spijt in het hart, kropen we voor de laatste keer op Isadou in ons bedje.

01/04 Het oerwoud gaat mee met zijn tijd: de telefoonboom

Op onze laatste dag gingen we een tocht door de jungle maken. Onze bestemming: een kostgrondje. De tocht werd een unieke ervaring. Onze gids stopte regelmatig om uitleg te geven over planten en bomen die  gebruikt worden in de dorpjes. Er zijn genezende kruiden, planten en bomen. Ook zijn er verschillende bomen waarvan de vruchten gegeten worden. Uit bepaalde palmsoorten wordt dan weer olie gehaald en sommige bomen zijn geschikt om hutten van te maken.
Plots kwamen we bij een reusachtige boom: de boekoe boekoe (dit wordt waarschijnlijk anders geschreven, maar zo wordt het uitgesproken). Deze boom wordt gebruikt om met elkaar te communiceren in de jungle. Wanneer je er hard op slaat met een machete of stevige stok, wordt een geluid geproduceerd dat kilometers ver hoorbaar is. Met verschillende codes (bijvoorbeeld 3x slaan wil zeggen dat ze moeten terugkeren, korte en vele tikjes wil dan weer zeggen dat er gevaar dreigt) weten de mannen wat ze moeten doen in de jungle.
Toen zei plots de gids dat 'boekoe boekoe' een oude naam was en al jaren niet meer gebruikt wordt. Nu spreken de Marronnen van de lawaaiboom of telefoonboom. 'Wij gaan ook mee met de tijd' was het antwoord van onze sympathieke gids.
Ook zagen we prachtige vlinders die zo groot waren als twee handen samen en die een heldere blauwe kleur hadden. Aapjes zagen we ook: twee kleine die van boom naar boom slingerden.
Toen we bij het kostgrondje kwamen, was ik toch verrast. Ik wist wat het was: een opengekapt stukje in de jungle waar gewassen op geteeld worden. Maar ik wist niet hoe ik het mij moest voorstellen. Nu zagen we dat de gewassen er door elkaar staan, geen mooi aangelegde rijtjes zoals onze moestuintjes in België dus. Op dit kostgrondje zagen we bananen, een soort pompoenen en vele andere dingen die ik niet ken.
Daarna gingen we terug naar Isadou, aten we en vertrokken we terug naar Paramaribo.
Toen we de stad naderden, wou ik eigenlijk terug rechtsomkeer maken naar het binnenland. De natuur doet me toch meer dan de drukke stad.

De gids liet ons op het kostgrondje de apenborstel zien, in de lokale taal: api kam kam

Toen we dan aan Oxygen Resort kwamen, was onze trip definitief aan het einde gekomen.
Het was een onvergetelijk avontuur dat ik me nog heel lang zal herinneren!


- K -