Alice in een Surinaams jasje

9/05 Alice en Kangoeroe in wonderland 

Omdat ik alleen thuis was, besloot ik om twee andere Belgische stagiaires te helpen. Zij organiseerden een musical voor hun school: 'Alice en kangoeroe in wonderland'. Ik kon helpen schminken en in ruil mocht ik de voorstelling zien.

Het schminken viel goed mee, we waren met 5 dus was het snel klaar. De kinderen zagen er erg leuk uit en hadden prachtige kostuums aan. De drie meisjes die Alice speelden, hadden het typische blauwe jurkje aan met witte schort. Ook de rups (Absolem) en het kaartenleger waren aanwezig. Toch werden een aantal dingen aangepast. De gekke tweeling werd gespeeld door twee schattige meisjes versierd met bloemen. Ook kwamen aliens en robots in het verhaal voor. Dit alles afgewisseld met een kinderkoor dat prachtige liedjes zong.
Je merkte wel dat het een Surinaams stuk was. Vooral het publiek, dat stevig applaudisseerde na elke scène, deed me denken aan de Surinaamse mentaliteit zoals je die in de cinema ziet. Als er iets grappig gespeeld werd, kon je er zeker van zijn dat het publiek die emotie 10 keer versterkte!
Op het einde deden enkele leerkrachten een dansact. Leuk was dat ze ook elk wat van hun cultuur lieten zien. Ik heb er alvast van genoten!
Een dikke proficiat een Hanne en Sara, die dit alles mogelijk hadden gemaakt.

- K - 

Genieten van Suriname

Maandag was onze laatste dag op onze stageschool, tijd om nog even het land te verkennen. Dinsdag gingen we winkelen. Uiteindelijk de hele dag door gewinkeld op zoek naar een short en schoenen voor mezelf en teruggekomen met een paar schoenen voor de zus ... typisch.
Woensdag gingen ik, Laurine en Yvette (onze nieuwe huisgenote) een bezoekje brengen aan Fort Nieuw-Amsterdam. Hierover een kort verslagje.

Fort: deel 2

Na Fort Zeelandia, bezochten we nu ook Fort Nieuw-Amsterdam. De laatst genoemde is een openluchtmuseum waar je kunt genieten van een mooie wandeling in combinatie met een portie geschiedenis.

 Vertrek

In de ochtend gingen we te voet naar de waterkant. Daar namen we een bus naar Leonsberg, waar we dan een boot konden nemen richting Nieuw Amsterdam.

Voor de bus betaalden we SRD 1,25 en voor de boot was het 13 SRD per persoon. Wanneer je met meer mensen bent, kun je goedkoper. Dit komt omdat je per boot betaald en niet per persoon.



Openluchtmuseum 

Toen we met de boot waren overgezet, was het niet lang zoeken naar het museum. Dit lag namelijk vlak aan de overzetplaats.
Hier betaalden we 10 SRD inkom.

Op de foto zie je hoe geschiedenis en natuur de belangrijkste troeven zijn van het museum.




Kruithuis 1740

Onze eerste stopplaats was in het kruithuis.Dit staat er al sinds 1740. Na een tijde bleek het te klein en bouwde men een tweede kruithuis.

Binnenin is een tentoonstelling over de tweede wereldoorlog en de oorlog met Korea. Erg boeiend, ik wist niet dat Suriname ook zo bezig was met de oorlog.

Wandplaten en foto's

In het kruithuis hingen veel platen met informatie. Ook oude foto's konden niet ontbreken. In de hoek van het gebouw hing een oude legervest en een plunjezak van een soldaat.

Midden in de ruimte lagen oude kompassen en allerlei andere spullen in een glazen kastje.

Hiernaast een wandplaat, voorzien van een slogan en informatie. 

Like a fairytale

Net zoals in de sprookjes over prinsen en prinsessen, vond je hier ook prachtige koetsen. De ene al wat kleurrijker dan de andere.
Sommigen overdekt, anderen meer bedoeld voor het vervoer van spullen.

Laurine bewondert alvast deze prachtexemplaren. 

Kies maar een celletje uit...

Toen kwamen we bij de oude gevangenis. Al is 'oud' hier niet echt op zijn plaats. Deze gevangenis werd nog gebruikt tot 1982!
Nu zijn er in bijna alle cellen exposities van kunstenaars aan de gang. Wel even vreemd om in een oude cel allemaal schilderijen te zien hangen.

In dit gebouw waren er ook enkele isoleercellen. Kleine ruimte, enkele een houten plank om op te liggen en bijna geen licht ... dan boek ik liever een andere cel! 


Lopen op het water

In het museum zagen we ook veel groen, zoals deze vijver. Geloof het of niet, maar de leliebladeren in deze vijver hadden soms een diameter van 1m!

Het geeft je het gevoel alsof je over de vijver zou kunnen lopen, springend van het ene blad naar het andere. Toch hebben we dat maar niet geprobeerd...



Alweer werd het een boeiende en leerrijke dag. Meer weten over Fort Nieuw-Amsterdam? Klik hier.
Helaas was dit ook meteen één van onze laatste uitstapjes ....

- K -

Laatste keer rammelen

6/05 Afscheid nemen van O.S. Petuniastraat 

Deze morgen reden we voor de laatste keer met onze rammelfiets naar onze Surinaamse stageschool. We zouden vandaag nog enkele materialen afgeven en afscheid nemen van alle leerkrachten en van de kinderen. Ik moet toegeven dat het me een raar gevoel gaf. Sinds eind februari zijn we bijna elke dag op deze school geweest. Het is alsof ik één grote familie moet achterlaten hier in het heerlijke Suriname.

Hier een kort overzicht van het afscheid:

Pakjestijd!

Toen we in elke klas nog even afscheid namen, kregen we van enkele mentoren een cadeautje.

Goed dat we op voorhand lazen dat je in Suriname nooit direct een cadeautje mag uitpakken. Zoals het hier hoort, namen we de cadeautjes in ontvangst en pakten we ze later pas uit :)

Ook van drie leerlingen uit 5B kreeg ik een cadeautje. In de verpakking zat een briefje voor de leerlingen in België en  ... enkele zelfgemaakte sieraden die ik met plezier zal dragen!

Mmm...

Ook wij kwamen niet met lege handen naar de school. Voor de directie hadden we Belgische pralines in petto en onze stageklassen (4A, 4B, 5A en 5B) trakteerden we op snoepjes.

 Afscheid van de leerlingen

Het voelde raar om afscheid te nemen van de kinderen. Ik heb hier zo'n fijne tijd met ze gehad, het is lastig om te weten dat ik ze nooit meer zal zien.
Ik was dan ook ontroerd toen ze zeiden dat ze ons hier zullen missen. Sommigen riepen nog 'Niet gaan juffrouw Katrien en Laurine, jullie moeten in Suriname blijven!'

Op de foto enkele enthousiastelingen uit 5B.

 Juf Grachel

Hiernaast een foto met juf Grachel, één van de mentoren waar ik een goede band mee heb. Onlangs gingen we nog bij haar thuis eten en vertelde ze ons veel over de Surinaamse cultuur.
Ik zal me haar nog lang herinneren en wie weet komt ze een keertje langs als ze nog eens naar Nederland gaat.

Op de achtergrond Luo (uitgesproken als Leo), die altijd te vinden is voor een foto.

Juf Beverley

Hier staan we beiden op de foto met één van de mentoren van Laurine. Juf Beverley zal ons vast en zeker bijblijven! 

 Juf Saskia

Met juf Saskia (mijn mentor van 4B) hadden we beiden ook een goede band.
Bij haar gingen we in de paasvakantie iets eten voor haar verjaardag. Die dag maakten we ook kennis met haar familie.

 

Afscheid van de school ...

Nadat we elke klas en leerkracht hadden gegroet, was het tijd om definitief afscheid te nemen. 

Nog even een laatste foto en ...... vaarwel Petuniaschool! Het is een boeiende, leerrijke ervaring geweest om hier te mogen staan.

Nu nog de studies in België afronden en dan komt het einde in zicht, of zal ik zeggen het begin! Ik ben er van overtuigd dat deze ervaring me sterker heeft gemaakt en kan niet wachten om er in België stevig in te vliegen.

O.S. Petunia: je zal altijd in mijn hart zijn! 

En om het met jouw woorden te zeggen: Het geheim van succes ligt in het doorzettingsvermogen!

- K-

Hoekenwerk: check!

02/05 Hoekenwerk in Suriname

Voor het eerst deden we een hoekenwerk in Suriname. De klas (met 36 leerlingen) is vrij groot, dus de hulp van Laurine kon ik zeker gebruiken! 
Ik maakte 6 groepjes van 6 leerlingen, wat een ideale keuze bleek te zijn. Elke hoek duurde tien minuten en dan konden ze doorschuiven.
Hoewel het de eerste keer was dat ze zulke werkvormen deden, viel het goed mee. De kinderen hadden soms moeite met hun 'enthousiasme' te verstoppen. Toch kregen we de aandacht en werd het stil op de juiste momenten. De leerlingen hadden genoeg met de inleiding die ik gaf en de instructieblaadje op tafel (we kregen erg weinig vragen, want de meeste groepjes gingen meteen aan de slag).
Het hoekenwerk kwam op vraag van mijn mentor die het graag eens wou meemaken (omdat we er vaak over vertelden). Ook vond ze het de ideale moment om de kinderen te laten omgaan met de didactische materialen die ik maakte voor het vijfde leerjaar. 

De verschillende hoeken:
1) De klok
2) Romeinse cijfers
3) Breukentaart
4) flitskaarten
5) Tekenhoek
6) Muzohuisje

Bij hoek 1 - 4 werd met een spelvorm gewerkt. Leerlingen konden punten verdienen door een goed antwoord te geven. De overige groepsleden waren telkens de 'strenge' jury.
Bij de tekenhoek konden de leerlingen iets tekenen of schrijven naar de kinderen in België om over Suriname te vertellen. Zo tekende iemand een schooluniform of schreef iemand anders een briefje met de vraag of we ook veel bami en nasi eten.
Laurine stond in bij hoek 6. Zij gaf uitleg over ons muzohuisje en hoe het gebruikt kan worden. De leerlingen waren erg enthousiast (vooral de maskertjes, handpop en de pizzastukjes vielen in de smaak). 

We mochten ons hoekenwerk doen in de pas vernieuwde mediatheek. De meeste boeken moeten nog gesorteerd worden, daarom zie je op de foto's nog geen volle rekken staan. 

even poseren voor de foto

Het was een boeiende dag!


3/05 Papierwerk

Normaal was vandaag de laatste dag op school. Tijd om te controleren of zeker alle nodige (evaluatie)papieren zijn ingevuld. Maandag zullen we toch nog eens langs school gaan om nog enkele dingen te brengen. Last minute vroegen ook enkele leerkrachten om nog iets kleins te maken (zo maak ik onder andere de draaischijf van muzo voor het vijfde leerjaar, maar dan één met alle schoolvakken op).
Maandag de laatste dag ... ik zal de school toch missen!

- K -

Fleurig dagje

1/02 Genieten van de vrije dag... in Lelydorp

Vandaag gingen we samen met Marc en Shera (medestudent van KAHO) naar de vlindertuin in Lelydorp. Ons avontuur begon met het nemen van de staatsbus. 'Je moet daar op straat wachten op een PL-busje, dan kom je er wel'. Braaf als we zijn, wachten we op de aangewezen plaats. Gelukkig raken we aan de praat met enkele Surinamers die zeggen dat we eigenlijk op de hoek van de straat moesten wachten op de bus. Gelukkig kwam die net langs en de vriendelijke Surinamers lieten de bus voor ons stoppen.
Het ritje naar Lelydorp viel erg goed mee. Het busje was klein, de deur bleef open en de bus stopte te pas en te onpas, maar we hebben het goed en wel overleefd. En dat allemaal voor nog geen SRD 2 (minder dan een halve euro) !

Toen we aankwamen in Lelydorp, riep de buschauffeur meteen een taxi aan de kant die ons naar de vlindertuin zou brengen.
En daar keken we onze ogen uit!

'kleine' wespjes in het museum

Onze eerste stop was in het insectenmuseum. Daar kon je vlinders, kakkerlakken, wespen, libellen .... van alle soorten, maten en kleuren bewonderen. Sommigen hadden echt prachtige (glinsterende) kleuren!
Daarna gingen we dan de vlindertuin in. Er zitten erg veel vlinders die zomaar rond je heen vliegen. Een enkele keer komen ze zelfs op je arm, hoofd of been zitten.

Rupsen - zeg maar minidraakjes!

 

De poppen van de vlinders zijn bestemd voor export. Aangezien een tropische vlinder in het buitenland slechts 2 weken leeft, is er dus een constante uitvoer van de poppen voor vlindertuinen in Amerika en Europa. 
Naast betoverende vlinders en planten, konden we ook zien hoe er schildpadden en zelfs slangen gekweekt werden.Ook de schildpadden en slangen zij bedoeld voor export (vaak worden ze in Europa verkocht als huisdieren).

Ik zou zo zeggen dat we onze vrije dag goed hebben besteed!

- K - (met dank aan Shera voor enkele prachtige foto's! )

Janneman de Lapsjesslang

29/04 Pijnlijke vingers

Vandaag werkte ik de handpop af die ik dit weekend begon te maken. Zijn naam is geworden: Janneman de Lapjesslang.
Ook maakte ik nog 5 vingerpopjes (we hadden toch nog stof over).
Omdat ik nog maar weinig met naald en draad had gewerkt, was het wel even wennen. Het gebeurde vaak dat ik met de naald in mijn vinger prikte, oeps! 

Laurine werkte vandaag haar verhaal af, waarvan ze meteen het eerste deel in de klas mocht voorlezen. Het is een origineel verhaal waarin enkele monumenten/plaatsen uit België bij worden betrokken. Dat gecombineerd met een schattenjacht zorgt voor een spannend verhaal! 

We kregen vandaag ook hulp van Marc, die door de regen het eerste lesuur geen gym kon geven. Hij verstevigde het dak van ons muzohuisje en hielp nog mee met enkele andere dingen.

Janneman de Lapjesslang en ik, diep verzonken in een gesprek met elkaar.

Enkele tekeningen van Laurine bij haar verhaal

Samenwerking:

Stap 1: potje smeerkaas opeten
(vooral ik)
Stap 2: potje versieren
(Marc)
Stap 3: Dekseltje versieren
(Laurine)
Stap 4: zinnen in het doosje stoppen
( In uitvoering)


- K -

Justin de schildpad

27/04 Souvenirs en een etentje

Gisteren was het de ideale dag om te gaan winkelen. We gingen op zoek naar enkele spullen die we nog nodig hadden voor onze school (bijvoorbeeld stof om een handpop van te maken). Ook maakten we tijd om enkele souvenirs te kopen. Het was een productieve dag en ik heb bijna alle nodige souvenirs gevonden :) .

's Avonds werden we verwacht bij juf Grachel voor een etentje. Toen we daar aankwamen, werden we goed ontvangen door haar tante op het terras. Zij bood ons meteen Surinaamse chips en sap aan. Ook vertelde zij over waarom ze naar Nederland is verhuisd en wat ze daar nu doet. Momenteel is ze in Suriname om haar familie te bezoeken en om voor een goed doel te werken. Ze deelt onder andere voedselpakketten uit voor bejaarden.
Toen juf Grachel samen met haar zoontje arriveerde, groette ze ons hartelijk.
We mochten naar binnen en genoten van het voorgerecht: een heerlijke tas okersoep. Het was heel nieuw voor mij en het smaakte enorm. De soep was op basis van verschillende groenten en vis.
Daarna kregen we het hoofdgerecht: een soort van rijst met vis geserveerd met sla, tomaten en pompelmoes. Echt heel lekker. Ook werden we verwend met een heerlijk dessert; vanille-ijs met amandelschilfertjes en pompelmoesstukjes.

Tussendoor hebben we heel wat gepraat over van alles en nog wat!
Ook liet juf Grachel haar tuin zien en gaf ze kort wat uitleg over enkele planten. Toen ze plots twee schildpadden tevoorschijn toverde, was ik aangenaam verrast. Echt leuk om die beestjes van zo dicht te zien. Wel zijn het erg zware dieren! Één van de schilpadden luistert naar da naam 'Justin'. Het zoontje van juf Grachel speelt er vaak mee en sleepte de schilpadden van hier naar daar.
Uiteindelijk was het tijd om naar huis te gaan. We kregen nog was citroengras en enkele vruchten mee en stapten in de taxi. Het was een zalige dag!

Gezellig aan tafel

Mmm...

Het zoontje van juf Grachel liet ons zijn groot talent zien: dansen.

De schildpadden van juf Grachel, links zie je 'Justin'.

28/04 We gaan naar het fort!

Vandaag bezochten we eindelijk Fort Zeelandia. We hadden net de eerste rondleiding gemist, dus gingen we op het terras iets drinken in afwachting van de tweede tour. We kregen erg veel uitleg over het fort en leerden nog wat bij over de geschiedenis van Suriname.
Vroeger was het echt één van de belangrijkste plaatsen. Als mensen uit het binnenland de stad bezochten, zeiden ze 'we gaan naar het fort'. Nu nog zegt men het bij wijze van spreken in het Sranan.

Onze gids vertelde over de kolonie, de slaven en de straffen die de slaven kregen. Sommige straffen waren echt gruwelijk. Hij vertelde over de Spaanse bok.  
Klik hier om meer te weten te komen over deze gruwelijke wijze van straffen. 

Op deze binnenplaats werden de slaven gestraft.

 We zagen ook drie van de vijf bastions (de twee binnenlandse zijn er niet meer) en we namen een kijkje in enkele oude cellen van het fort.

Één van de kanonnen staat nog steeds paraat op één van de bastions.

Er was ook een kamer waar je amper licht en lucht kreeg en waar de 'zware' gevangenen hun straf kregen. Officieel mocht men er maar 6 dagen blijven, maar daar werd een uitzondering voor gemaakt. In 1832 was er een grote brand in Paramaribo, aangestoken door enkele slaven in opstand. Het was bedoeld als afleidingsmanoeuvre zodat de slaven wapens en voedsel konden stelen uit de stad. Een maand later werden enkelen van hen opgepakt en ter dood veroordeeld. Cojo, Mentor en Present moesten maar liefst 6 maand in de slecht verluchte kamer blijven! Later werden ze levend verbrand.

Na de rondleiding, kregen we nog even de tijd om het fort te verkennen. Er was een tentoonstelling aan de gang over de tijd voor Columbus. We zagen verschillende aardewerken van de inheemsen. Ook werden er speren en verentooien tentoongesteld.

Rarara - wie is het mannetje?

Na deze boeiende, maar ook vreselijke geschiedenisles gingen we naar huis. Ik stopte nog even bij de shop van het museum en kocht een leuk kinderboekje over het fort (Jack en Mia: De schat van Fort Zeelandia).

Alweer was het een leerrijke ervaring!

- K -